Sinds augustus hebben we twee kippetjes. Hoewel ik dit vroeger nooit speciaal gewild heb, wou ik dat nu absoluut sinds we hierheen verhuisd waren. We hadden ruimte genoeg, ze zouden ons keukenafval opeten en in ruil daarvoor zouden we eitjes krijgen. Zo gezeurd, zo gekregen.
Op een mooie dag in augustus kwamen mijn man en dochtertje thuis met de gezinsuitbreiding. Ella was bij het openen van de doos met kippen eerder bang, maar na een paar dagen won de nieuwsgierigheid het en tegenwoordig bekijkt ze ze zelfs heel gefascineerd. Het zijn ook leuke sociale diertjes, ze worden zelfs graag geaaid. En op onze eerste leg moesten we eigenlijk ook niet zo lang wachten.
Stiekem ben ik wel blij dat we slechts twee kippen hebben. Voor een gezin is een toom van twee à drie kippetjes perfect, en we hebben ruimte zat voor drie kippen, maar al bij al produceren we (nog) niet genoeg keukenafval voor drie. Bovendien leggen deze twee al heel flink eitjes, met een derde erbij zou ik een eierwinkeltje kunnen beginnen.